Misschien moet ik zelf huilen
Een solo van een losgeslagen maar innemende actrice op haar retour (nog voordat iemand überhaupt van haar gehoord heeft).
Is het cabaret? Is het stand-up? Is het theater? Geen idee. Hoe dan ook, verwacht een absurde en eigenzinnige show over de sneuheid van het bestaan. Van regenwormen naar partyhoeve ’t Veuleke, van gemiste treinen naar Beyoncé, van de middeleeuwen naar iemand die Geurt heet. Lonne is bereid de zonden van de mensheid op zich te nemen. Het is smerig werk, maar iemand moet het doen.
Tekst/spel: Lonne Gosling
Tekst/regie: Twan van Bragt
Techniek: Joep van Stappershoef
scènefoto’s: Dave van Hout